Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Negare non possum. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Duo Reges: constructio interrete. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;

Ita credo.: Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos.
Pollicetur certe.: Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum.
Negare non possum.: Sint ista Graecorum;
Bork: Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus;

Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Bork

Possumusne hic scire qualis sit, nisi contulerimus inter nos, cum finem bonorum dixerimus, quid finis, quid etiam sit ipsum bonum?

Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.
Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.
Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit?
Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant.

[redacted]tilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse
heredem Q.

Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse
dicimus, in vita beata;

Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur.
Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;
Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.

Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;

Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Quid enim possumus hoc agere divinius? Non igitur bene. Omnis enim est natura diligens sui. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem.